Had my first glimpse of death last night. Sunud-sunod na meeting, issues piling up, pressure from bosses, covering someone else's ass.
Pagbalik ko sa lugar ko, I felt lightheaded. Then nauseous, parang gusto kong sumuka sa upuan ko. Tapos sa loob ng freezing temperature ng aircon sa PBCom tower, beads of sweat started forming sa noo ko. Ayun. Sharp pain sa left side ng chest ko. Parang may nakahawak sa heart ko tapos pinipiga-piga. Shit. Kala ko yun na yung oras ko. Nag-MSN ako kaagad kay Adrian para sabihin na parang aatakihin ako sa puso.
"No, not like this....Not like this.", I told myself, parang si Switch bago sya i-unplug ni Cypher. Papatayin ako ng work? No frickin way. Tawag ako agad kay Pow, Tents, and Bong. Si Bong nasa bahay na. Si Pow, nasa FX na pauwi. Si Tents, nasa bus. Niyaya ko sila uminom sa Pelangi. Parang ang message ko sa kanila e "INOM. NOW NA.URGENT." Ayun. Sa Pelangi, order kami ng crispy pata, crispy half chicken, barbecue tsaka ilang bucket ng beer. Videoke to the death.
Kung aatakihin man ako sa puso, gusto ko eto yung dahilan. Inuman, greasy food, puyat. Tapos kung mamamatay man ako, mas gusto kong kasama yung mga kaibigan ko kesa dun sa opisina a.k.a. hell. Kumanta ako ng "Welcome To The Black Parade" ng My Chemical Romance. Tungkol sa mga mamamatay na yon e.
Went home, bigay ng huling habilin sa mga tao kung sakaling di na ko gumising. Sabi ko lang naman kung mamatay ako, gusto ko "Crossroads" ng Bone Thugs-N-Harmony yung tugtog sa prusisyon ko. Naiyak lang ako nung tumabi ako sa anak ko, tapos naisip kong baka hindi ko na sya makitang lumaki.
Bago ako matulog, tatlo lang yung tanong na paulit-ulit sa isip ko. Nakakagulat nga kasi hindi tungkol sa pera, hindi tungkol sa trabaho, hindi tungkol sa mga maiiwan ko.
Pagbalik ko sa lugar ko, I felt lightheaded. Then nauseous, parang gusto kong sumuka sa upuan ko. Tapos sa loob ng freezing temperature ng aircon sa PBCom tower, beads of sweat started forming sa noo ko. Ayun. Sharp pain sa left side ng chest ko. Parang may nakahawak sa heart ko tapos pinipiga-piga. Shit. Kala ko yun na yung oras ko. Nag-MSN ako kaagad kay Adrian para sabihin na parang aatakihin ako sa puso.
"No, not like this....Not like this.", I told myself, parang si Switch bago sya i-unplug ni Cypher. Papatayin ako ng work? No frickin way. Tawag ako agad kay Pow, Tents, and Bong. Si Bong nasa bahay na. Si Pow, nasa FX na pauwi. Si Tents, nasa bus. Niyaya ko sila uminom sa Pelangi. Parang ang message ko sa kanila e "INOM. NOW NA.URGENT." Ayun. Sa Pelangi, order kami ng crispy pata, crispy half chicken, barbecue tsaka ilang bucket ng beer. Videoke to the death.
Kung aatakihin man ako sa puso, gusto ko eto yung dahilan. Inuman, greasy food, puyat. Tapos kung mamamatay man ako, mas gusto kong kasama yung mga kaibigan ko kesa dun sa opisina a.k.a. hell. Kumanta ako ng "Welcome To The Black Parade" ng My Chemical Romance. Tungkol sa mga mamamatay na yon e.
Went home, bigay ng huling habilin sa mga tao kung sakaling di na ko gumising. Sabi ko lang naman kung mamatay ako, gusto ko "Crossroads" ng Bone Thugs-N-Harmony yung tugtog sa prusisyon ko. Naiyak lang ako nung tumabi ako sa anak ko, tapos naisip kong baka hindi ko na sya makitang lumaki.
Bago ako matulog, tatlo lang yung tanong na paulit-ulit sa isip ko. Nakakagulat nga kasi hindi tungkol sa pera, hindi tungkol sa trabaho, hindi tungkol sa mga maiiwan ko.
- Have I lived my life fully?
- Did I learn to let go?
- Will I die without regret?
Posts
