Buhay Ka Pa, Papatayin Na Kita

Oo tama ang nababasa mo. Papatayin kita. Dahil ang "pagpatay" sa sarili ko ang bago akong paraan para makatulong na alisin ang stress ko sa buhay, ishe-share ko lang dito baka sakaling makatulong din sa yo.

Kapag naiinis ka na sa mga nangyayari sa paligid mo, mapa-school man o trabaho, sa mga kaibigan o kamag-anak, humanap ka lang ng tahimik na lugar. Pumikit ka, tapos isipin mo ngayon na patay ka na. Wala na akong pakialam sa iisipin mong cause of death. Wala rin akong pakialam kung mas close ka sa diyos ng religion mo kaya hindi ka nag-aalala sa kaluluwa mo. Basta imagine mo na patay ka na.

Habang ini-imagine mo na patay ka na, pag-isipan mong mabuti ang mga sagot sa mga tanong na ito:

Unang tanong: Ano ang gusto mong magandang quote na ilalagay sa lapida (gravestone) mo? 

Sa sitwasyon mo ngayon, ano ang huling tweet o quote na gusto mong iwan bilang aral sa mga naiwan mong dadalaw sa yo? Kunyari:

"Go out in the world and work like money doesn't matter, Sing as if no one is listening, Love as if you have never been hurt, and Dance as if no one is watching”

Kung di naman magkakasya yan sa lapida mo, pwedeng: “Love all, trust a few, do wrong to none.” - William Shakespeare

May naisip ka nang quote sa lapida mo? Yan. Ipaalala mo ngayon sa sarili mo ang quote na yan. Gawin mong anchor ng emotions mo, dahil sa mga stressful na sitwasyon, ang pinakamahalaga ay ang pag-detach ng emotions sa current standpoint at bumalik sa mga prinsipyo mo.

Pangalawang tanong: Sa lamay mo, sinu-sino ang mga dadalaw?

Kung medyo observant din kayo sa mga lamay, alam nyo na kung saan papunta tong tanong na to. May iba-ibang klaseng taong dumadalaw sa lamay, at may iba-ibang degree ng relationship sa namatay.

1. Una: yung araw-araw na pumupunta, at tuwing nakikita ang coffin mo, publicly or privately, umiiyak sila. Sa isip mo ngayon, sino ang mga taong ito? Huwag kang masyadong assuming, sigurado akong mabibilang mo lang sa daliri ng mga kamay mo ang nasa category na to. Tandaan mo ang mga taong ito, dahil sila ang pinakamahalaga sa yo, at mahalaga ka rin sa kanila. Kung wala sila sa current stressful situation mo, walang kwenta yung pinagdadaanan mo ngayon.
2. Pangalawa: yung mga dadalaw, haharap sa coffin mo, titingnan ka, tapos may maaalalang mga pinagdaanan nyo, at manghihinayang na nawala ka na. Mahalaga pa rin ang mga taong ito, dahil kahit hindi na kayo palaging magkasama, o kung nagkaaway man kayo, dumalaw pa rin sya sa mga huling araw mo sa mundo. 
3. Pangatlo: yung mga dumalaw na hindi mo naman kilala pero pumunta lang para i-console ang mga naiwan mo. Walang bearing sa buhay mo ang mga taong ito ngayon. Pero kung gusto mong i-upgrade sila sa #2 or sa #1 sa taas, tandaan mong may oras ka pa ngayon para gawin ito. 
4. Pang-apat: yung mga pumunta para sa sugal o sa libreng inom/pagkain. Wag mo nang pag-aksayahan ng panahon ang mga ito. Pero kung gusto mong sayangin ang buhay mo ngayon, sige, be my guest.

Panglima dapat yung mga hindi pupunta sa lamay mo, pero ang tanong naman kasi e " sa lamay mo, sinu-sino ang mga dadalaw?" So kung wala sila sa naiimagine mong lamay mo, pero nasa buhay mo sila ngayon, mas may silbi pa yung mga nasa #4 kesa sa kanila. 

Huling tanong: Sa huling Eucharist/blessing/ceremony bago ka ilibing, ano yung sasabihin ng mga magsasalita sa podium?

Sigurado ako, hindi aakyat yung boss mo sa podium para sabihing "Hindi sya na-late buong buhay nya sa office. Tinapos nya lahat ng tasks on time, at nanghihinayang ang opisina namin na nawala na sya ngayon, kasi marami pa syang trabahong iniwan." So kung opisina ang pino-problema mo ngayon, isipin mo na lang kung worth it ba talaga yung kinaiinisan mo ngayon, kasi sa lamay mo, walang magbabanggit tungkol sa pagkabibo mo sa opisina.

May magsasabi ba na, "Sayang, marami pa syang gustong gawin. Gusto nyang magpa-picture sa Eiffel Tower. Gusto nyang mag-aral mag-gitara, kasi gusto nyang sumulat ng sariling kanta. Gusto nyang bumili ng bahay para sa parents nya kasi mahal na mahal nya ang mga ito". Kung alam mong may magsasabi ng ganito, ano yung mga bagay na gusto mo pang gawin na hindi mo pa nasisimulan ngayon? O alam mo naman pala e. Anong ginagawa mo ngayon para ma-achieve ang mga to?

May gusto ka bang sabihin nila tungkol sa pagkatao mo? Wala namang magsasabi na masama kang tao kasi nga tribute yun sa yo e. Kung may gusto kang sabihing maganda tungkol sa yo, tapos alam mong hindi pa ikaw yung ganung klaseng tao, aba e simulan mo na. Gawin mong cliche ng buhay mo ang cliche na "A thought becomes action; action becomes habit; habit becomes character, and character becomes destiny."

O ayan. Pinatay na kita. Natuwa ka bang dumalaw sa sarili mong lamay? Kung hindi, bumalik ka na sa buhay mo ngayon at baguhin ang mga kailangang baguhin. Dahil lahat tayo, doon pupunta, at hindi natin alam kung kailan. Kahit pa tumatakbo ka linggu-linggo ng 42K marathon, baka mauna ka pang mamatay kesa sa tatay kong 72 years old na at ang lakas pa ring magyosi.

Sabi nga ng isang legend na maraming nabagong buhay bago sya pumanaw (isa na ako dun), si Stephen Covey:

"Begin With The End In Mind"